Leczenie zaburzeń odżywiania odbywa się w wyspecjalizowanych placówkach. Jak pomóc osobie z zaburzeniami odżywiania?
Wbrew powszechnie panującym opiniom, nie tylko młode osoby mają do czynienia z bulimią i anoreksją. Również osoby dojrzałe często nadmiernie się objadają lub wręcz przeciwnie – unikają spożywania posiłków. Jak pomóc osobie z zaburzeniami odżywiania?
Rodzaje zaburzeń odżywiania – anoreksja i bulimia
Tylko specjalista jest w stanie powiedzieć czy bliska osoba jest chora, czy też jest to chwilowy stan związany z zaburzeniami odżywiania. Należy mieć jednak świadomość czym jest anoreksja i bulimia, które mogą być groźne nie tylko dla zdrowia, ale także życia.
Anoreksja sprawia, że pacjent zmaga się z zaburzeniami metabolicznymi, somatycznymi i neuroendokrynologicznymi. Mówiąc wprost – jest to tzw. jadłowstręt psychiczny. Jest to stan, kiedy dana osoba drastycznie obcina codzienne przyjmowanie kalorii, przez co następuje także gwałtowny spadek masy ciała.
Bulimia to z kolei żarłoczność psychiczna. Pacjent objada się nadmiernie. Po spożyciu ma on w sobie poczucie winy, że spożył tyle kalorii i podejmuje działania, które mają na celu pozbycie się wszystkiego ze swojego organizmu. W bulimii bardzo często ma się do czynienia z wahaniami wagi.
Jak pomóc osobie z zaburzeniami odżywiania? Bez wizyty u specjalisty na pewno się nie obędzie.
Jak pomóc osobie z zaburzeniami odżywiania? Psychoterapia na początek
Najczęściej bywa tak, że osoba chora na samym początku w ogóle nie będzie chciała rozmawiać na ten temat. Nawet jeżeli będzie ona świadoma tego, że coś jest nie w porządku, będzie to wypierać.
Pomoc osobie z zaburzeniami odżywiania na pewno nie może rozpocząć się od wyzywania. W ten sposób nic się nie osiągnie, a druga osoba wręcz odmówi współpracy. Chorzy często na początku zaprzeczają, ale to całkiem normalna sytuacja. Bliska Ci osoba musi wyczuć, że kiedy nadejdzie ten moment uświadomienia sobie problemu, otrzyma od Ciebie odpowiednią ilość pomocy.
Należy często rozmawiać z osobą chorą. Uświadomić jej, że w takich sytuacjach konieczna jest pomoc terapeuty. W Polsce znaleźć można specjalne ośrodki, które dedykowane są dla osób z zaburzeniami odżywiania. Prawidłowo poprowadzona terapia to tak naprawdę klucz do sukcesu, który pomoże pozbyć się problemów.
Czego nie mówić osobie z zaburzeniami odżywiania?
Psycholog będzie starał się zapewnić właściwą pomoc. To jak wygląda terapia, uzależnione jest tak naprawdę od przypadku z jakim będzie zmagała się dana osoba.
Rodzina również musi wiedzieć, jak pomóc osobie z zaburzeniami odżywiania. Liczy się nie tylko to, co jest w gabinecie, ale także to, co dzieje się w domu. W stosunku do chorej osoby należy m.in. zachować spokój i nie wywoływać kolejnego poczucia winy. Nigdy nie można kontrolować zachowania anorektyka lub bulimika. Nigdy nie można zmuszać do tego, aby pacjent jadł każdy rodzaj żywności. Należy unikać zapraszania na zakupy. Nie można grozić i wymuszać. Najgorsza rzecz, na jaką nie można sobie pozwolić to udawanie, że nic się nie dzieje. Słuchaj takiej osoby, zachęcaj do mówienia, ale nigdy nie wymuszaj, jeżeli ktoś akurat ma ochotę pomilczeć i popatrzeć w sufit lub w przestrzeń przed siebie.
Jak pomóc osobie z zaburzeniami odżywiania? Objawy zaburzeń odżywiania
Temat zaburzeń odżywiania w obecnych czasach jest bardzo żywy. Jeżeli ktoś zastanawia się nad tym, jak pomóc osobie z zaburzeniami odżywiania, to musi mieć świadomość objawów, które świadczyć mogą o powadze sytuacji.
U anorektyka następuje obsesyjne liczenie kalorii. Do tego dochodzi niechęć do spożywania posiłków w towarzystwie innych osób i ciągłe rozmowy o odchudzaniu. Mogą również pojawić się intensywne ćwiczenia fizyczne, a na dodatek tabletki na odchudzanie.
Bulimia to choroba, którą charakteryzują częste wymioty. Wcześniej występują jednak częste napady objadania się. Do tego osoba chora ma do czynienia ze zmęczeniem i ospałością. U bulimików zauważa się również uszkodzenie szkliwa na zębach.
Osób chorych pod żadnym pozorem nie można nigdy oskarżać! Takie zachowanie może potęgować tylko chorobę. która może doprowadzić nawet do śmierci. Zamiast tego należy zrozumieć, wyciągnąć pomocną dłoń, ponieważ to właśnie takie zachowanie jest oczekiwane. Chorzy zdają sobie sprawę, że mają problem, ale dopóki środowisko tego nie zauważy, nie będą w stanie nic z tym zrobić, ponieważ będzie w nich czaił się strach i trwoga, że zostaną negatywnie osądzeni przez innych.